اتفاقات جالب در اتاق فرار

در محیط اتاق های فرار معمولاً از وسایل و تجهیزات مکانیکی، الکترونیکی، دیجیتال، کامپیوتری و … که در زمان طراحی اتاق فرار بنا به داستان اتاق در نظر گرفته می شود و صرفاً جهت ایجاد و راه اندازی بازی مورد توجه قرار می گیرد و بازیکنان در زمان بازی این تجهیزات را نمی بینند، برخی تجهیزات دیگر وجود دارد که بازیکنان در طول بازی با آنها در ارتباط هستند، تجهیزاتی همچون، کلید، قفل، خودکار، برگه کاغذ، و باز بنا به نوع و داستان بازی از تجهیزاتی همچون، کتاب، انبردست، گوشی موبایل، ریموت کنترل و هرآنچه که به ذهن می رسد بهره گرفته می شود.

 

قالباً در اتاق فرار از آنجایی که بازیکنان همواره در طول بازی ذهن شان درگیر حل مسائل گاه پیچیده و گاه ساده می کنند، لذا در این زمان همچون دانشمندان عمل می کنند و وسایل موجود در اتاق فرار را در فضاهای بسیار عجیب قرار می دهند، یکی از این فضاهای بسیار عجیب که عمدتاً بازیکنان در زمان بازی برای قرار دادن وسایل و تجهیزات اتاق فرار انتخاب می کنند، جیبهایشان است، این بدان معنا نیست که آنها قصد سرقت و یا ربودن اشیاء را دارند، این امر صرفاً نشأت گرفته از هیجان بازی است و این امر برای مسئولین اتاق های فرار امری شناخته شده و طبیعی است، از اینرو معمولاً پس از خروج بازیکنان ولو آنکه موفقیت آمیز و یا فارغ از خروج پیروزمندانه بوده باشد، مسئولین اتاق فرار از بازیکنان سؤالی کاملاً تکراری را می پرسند و آن این است که: دوستان در زمان بازی که سرگرم حل معماها بوده اید؛ چیزی را درون جیب های مبارکتان پنهان نکرده اید؟ و باز از جانب بازیکنان جوابی آشنا و تکراری به گوش می خورد، نه ما حواسمون بود همه چیز را در جای خوش قرار دادیم، در این زمان یکی از بین بازیکنان مثلاً می گوید: اِ این چیه تو جیب من؟؟؟ کی اینو گذاشت تو جیب من؟؟؟ آقا/خانم من شرمندم حواسم نبود و در این زمان همگی با هم خواهند خندید. در اتاق های فرار پیش آمده است که بازیکنان وسیله ای را با خود برده اند و بعد از مدتی تماس گرفته اند و وسیله را بازگردانده اند.

 


تاریخچه اتاق فرار

بازی اتاق فرار از آن نمونه هایی است که یک بازی ویدیویی در زندگی واقعی پیاده سازی میشود. ایده آن از سری بازی های ویدیویی با عنوان فرار از اتاق گرفته شده است، که دقیقاً مانند اسم آن است: بازیکن ها وارد یک اتاق مجازی میشوند که با کلیک کردن روی اشیا مختلف درون آن سعی در خروج از اتاق را دارند. شاید بهترین نمونه در این ژانر "اتاق زرشکی" است که توسط توشیمیتسو تاکاگی در سال 2004 ساخته شد. همانطور که حدس میزنید بازیکنان درون یک اتاق زرشکی رنگ گرفتار میشوند و باید به دنبال اشیائی بگردند که به آنها کمک میکند از اتاق خارج شوند. در کل، 23 مرحله بازی به یک پیچ گوشتی منتهی میشود که توسط آن میتوانند در را باز کنند.

جهش از دنیای مجازی به دنیای واقعی مقداری گیج کننده است. بعضی منابع به یک ورژن بازی زنده اشاره میکنند که در سال 2006  در کالیفرنیا به نام "تکه نارنجی" پدیدار شد. هر چند طراح آن یک دانشجوی ژاپنی به نام تاکائو کاتو بود که وقتی دید دوستش در حال انجام بازی ویدیویی فرار از اتاق است به فکر ساختن ورژن واقعی آن افتاد و اولین اتاق فرار شهر سیلیکون ولی را در سال 2007 طراحی کرد. این اتاق فرار ها به صورت موقتی در مکان های تفریحی پدیدار میشدند و نوع بازی اینگونه بود که طراحان اشیا و راهنمایی های لازم را در گوشه و کنار پنهان میکردند و بازیکنان با پیدا کردن آنها باید از آن محیط خارج میشدند، که مخاطبان زیادی نیز داشت و بلیط های آنها به سرعت فروخته میشد. 

درنهایت، کارآفرینان سراسر دنیا با توجه به رشد محبوبیت بازی اتاق های فرار، شروع به بیزینس دائمی اتاق های فرار کردند. یکی از اولین آغازکنندگان در اروپا، آتیلا کویکویچ بود که بازی "پاراپارا در مجارستان" را در سال 2011 خلق کرد. بعد از آن بازی اتاق فرار در سال 2012 راه خود را به ایالات متحده آمریکا باز کرد و کمپانی SCRAP در سانفرانسیسکو، اولین اتاق فرار را راه اندازی کرد.

از آن زمان به بعد بازی اتاق فرار جهانی شد. از مارس 2016 گزارش شده است که حدود 3406 اتاق فرار در 470 شهر و 64 کشور فعالیت دارند که بیشتر از 1102 عدد از اتاق های فرار در آمریکا قرار دارد.